Over Water, wereldwerk!

Water, wereldwerk! is het online-platform waar informatie over opleidingen en werken in de sector te vinden is en waar achtergrondverhalen worden gedeeld.

Niet alleen Nederland maar heel veel landen hebben te maken met groeiende wateruitdagingen. Topsector Water werkt aan deze uitdagingen aan de hand van verschillende innovatie thema’s. Dit zijn de onderwerpen waarop wij verwachten in de toekomst problemen op te kunnen lossen. Daar is broodnodig expertise voor nodig. Het Kernteam Human Capital werkt hard aan het vinden, opleiden en vasthouden van gekwalificeerd personeel. Een personeelsbestand met voldoende mensen dat is uitgerust voor de toekomst waarin niet alleen kennis, maar ook innovatief vermogen en wendbaarheid gevraagd wordt.

Er zijn een viertal thema’s benoemd.

Imago & Instroombevordering zorgt ervoor dat jongeren en studenten bekend worden met de veelzijdigheid van water en techniek. Voorbeelden van activiteiten van het Kernteam zijn het jaarlijkse Wereld Water College en de uitreiking van de Topsector Water studiebeurzen. Daarnaast is er ook aandacht voor zij-instroom en de knelpunten veroorzaakt door vergrijzing. Binnen het programma wordt samengewerkt met een groot netwerk van activiteiten variërend van waterbewustzijn, watereducatie en imagoversterkende activiteiten. Alles in samenwerking met vele waterambassadeurs uit de watersector.

Een Leven Lang Leren is het thema waarin gewerkt wordt aan de benodigde continue ontwikkeling van personeel: Werkend Leren en Lerend Werken. Aandachtsgebieden zijn strategische personeelsplanning, mentoring en ‘meester-gezel’ constructies en duurzame inzetbaarheid.

Onderwijs & Innovatie stimuleert kwalitatief goed onderwijs en een goede aansluiting van het onderwijs op de arbeidsmarkt. De innovatieve slagkracht van de sector vraagt een wendbaar en adaptief onderwijs-systeem waarin de innovatieve praktijk aan bod komt. Cross-overs naar andere (top)sectoren hebben speciale aandacht in dit thema.

Internationalisering heeft als doel (toekomstige) professionals voor te bereiden op werken in internationale context. Tevens richt het zich op het werven van internationale talenten en het behouden voor de Nederlandse arbeidsmarkt.


Over Water, wereldwerk! was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Werken met water in Barranquilla, Colombia

Salsa, palmbomen, witte stranden en tropisch fruit… De Caribische kust van Colombia heeft veel te bieden. Barranquilla is de grootste stad in deze regio, en ligt op een strategische positie: bij deze stad mondt de Río Magdalena, de belangrijkste rivier van Colombia, uit in de Caribische zee.

De stad Barranquilla, aan de monding van de Río Magdalena

Barranquilla kon daardoor uitgroeien tot de grootste havenstad van Colombia. In de haven komen grote zeeschepen aan en worden goederen verder over de rivier naar het binnenland getransporteerd. De haven kampt echter met een aantal problemen, die te maken hebben met de rivier. Rivieren transporteren namelijk niet alleen water van hoog- naar laaggelegen gebieden, maar ook grote hoeveelheden sediment. Dit sediment komt bij de monding van de rivier terecht, waar het de haven binnenstroomt. Hierdoor zijn zowel de haven als de rivier vaak niet diep genoeg: schepen kunnen niet meer aanleggen in de haven of de rivier opvaren.

Met dit probleem ga ik mij, samen met 5 andere studenten Civiele Techniek aan de TU Delft, de komende twee maanden bezighouden. Vorige week zijn we in Colombia aangekomen, en morgen beginnen we met dit uitdagende project. Een mooie kans om de kennis opgedaan tijdens onze studie in de praktijk te brengen! De komende weken zullen we veel leren over de Río Magdalena en de haven, maar ook over de Colombiaanse cultuur. Ook dat laatste is erg belangrijk, want er is veel overleg tussen verschillende Colombiaanse autoriteiten nodig om de problemen in de haven op te lossen.

Wij gaan ons best doen om de Nederlandse kennis over water in te zetten, om zo een steentje bij de dragen aan de oplossing.

Over een paar weken een nieuwe update!

Anna

De projectgroep!

Geschreven door Anna Koster, waterambassadeur Topsector Water


Werken met water in Barranquilla, Colombia was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Hoe onderhouden wij onze stranden?

Het is zomer en een groot aantal mensen vertrekt naar de Nederlandse stranden of stranden in andere plekken in Europa of buiten Europa. Vaak liggen deze stranden er perfect bij als het toeristenseizoen weer begint, maar is dit het hele jaar door zo?

Als je in Nederland wel eens in de winter op het strand bent geweest kan het je opgevallen zijn dat het strand kleiner lijkt, en ja dit klopt inderdaad. De kust ligt er niet het hele jaar door hetzelfde bij, maar er zijn verschillen tussen de seizoenen. De verklaring hiervoor; voor een grotendeel de golven die op het strand afkomen. Kort gezegd zorgen golven voor het transport van zand langs de kust en hoe groter de golven, hoe groter het transport. In de winter zijn er vaker stormen met hogere golven die zorgen dat er zand vanaf het strand zee in wordt verplaatst. Omgekeerd zorgt het mildere weer in de zomer ervoor dat dit zand weer terug wordt verplaatst naar het strand. Daarnaast kunnen stromingen langs de kusten zorgen voor een transport van zand van bijvoorbeeld zuid naar noord Nederland. Dit zorgt ervoor dat sommige stukken strand extra zand krijgen en andere stukken zand verliezen. Als wij niks zouden doen aan onze stranden zouden deze over de jaren heen beetje bij beetje verdwijnen, wat wij natuurlijk niet willen. Daarom moeten wij onderhoud uitvoeren aan onze stranden wat eens in de zoveel jaar plaatsvindt. Hoe wordt dit gedaan? Dit kan op verschillende manieren; 1) door extra zand aan te voeren of 2) de stranden te beschermen tegen de golven.

In Nederland gebeurd vooral het eerste, wat wij een ‘zandsuppletie’ noemen, waar met grote schepen zand op het strand wordt gespoten. Dit process wordt vaak uitgevoerd door een grote Nederlandse baggeraar. Het zand kan op verschillende plekken opgespoten worden afhankelijk van hoe snel het strand terug moet zijn in zijn oude situatie en waar het meeste zandverlies is. Allereerst kan het op het strand gespoten worden wat het strand gelijk breeder maakt. Daarnaast kan het op de duinen worden gestort waardoor het door wind wordt verplaatst over het strand. Als laatste wordt zand vaak opgespoten onderwater op de zeekant van de kust; een ‘vooroeversuppletie’. In eerste instantie lijkt het strand niet meteen breder te worden, maar over tijd verplaatsen de golven en wind het zand richting het strand. In de afgelopen jaren is er getest met een nieuwe manier van zandsuppleties, genaamd de ‘zandmotor’ die binnen het project ‘bouwen met de natuur’ valt (kijk op https://nl.wikipedia.org/wiki/Zandmotor voor meer informatie). In plaats van het plaatsen van het zand langs de kust, wordt het zand nu in een bepaalde vorm gestort op 1 plek, waarnaar de golven en stromingen het zand vanzelf langs de kust verplaatsten. Als je naar de kust van Delfland gaat kun je hem nog voor een groot deel zien liggen.

In andere landen gebruiken ze vaker de tweede optie om hun stranden te beschermen, oftewel met behulp van beschermende constructies. Vooral in het gebied rondom de Middelandse Zee wordt deze optie vaak gebruikt. Ik ben nu een paar dagen in Barcelona en langs het strand die je een hoop van deze constructies verschijnen in het water, zoals te zien is op de foto. Deze constructie heet een offshore golfbreker, omdat ze volledig in het water liggen. Deze constructies beschermen het stuk strand achter de golfbreker van de inkomende golven. Dit zorgt ervoor dat zand niet weg wordt gevoerd door het water maar juist blijft liggen en extra zand naar deze beschermde plekken wordt vervoerd. Nadeel is dat in de open stukken tussen de offshore golfbreekers extra zand wordt weggevoerd, vandaar dat het strand hiertussen vaak licht cirkelvormig is.

Beide opties hebben voor en nadelen afhankelijk van de lokale situatie. Met de toenemende stijging van de zeespiegel zal het komende jaren nog een grote uitdaging gaan worden om onze stranden te beschermen en te onderhouden.

Geschreven door Jasper Verschuur, waterambassadeur Topsector Water


Hoe onderhouden wij onze stranden? was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Bellenschermen; een innovatieve oplossing voor het plasticprobleem maar wat vinden vissen ervan ?

Meer plastic dan vis in de wereldzeeën dit klinkt misschien gek maar uit onderzoek blijkt dat dit in 2050 het geval is (Ellen MacArthur, 2016). Het plastic vormt niet alleen een bedreiging voor de vissen maar ook een bedreiging voor de gehele voedselketen.

Bellenschermen en vismigratie (Bron: thegreatbubblebarrier/Dave van Balkum)

Met de toenemende wereldbevolking moet er iets gebeuren om de plasticsoep een halt toe te roepen. Boyan Slat is inmiddels gestart met: The Ocean Cleanup. Deze clean up is een prachtig initiatief om de oceanen op te schonen. Het plastic komt echter in veel gevallen via de rivieren in de zeeën terecht.

Om in de toekomst de oceanen schoner te houden is een aanpak bij de bron dan ook van essentieel belang.

In het verleden hebben een aantal technische maatregelen echter geleid tot problemen voor de flora en fauna die pas vele jaren later aan het licht kwamen. Een mooi voorbeeld is de Afsluitdijk, de dijk sloot het IJsselmeer af en verkorte hiermee de kustlijn met een paar honderd kilometer. Pas vele jaren later kwamen de gevolgen voor de flora en fauna aan het licht. De vissen bleken het IJsselmeer niet meer in te kunnen, de vogels kwamen niet meer terug omdat er niets meer te eten was en zo stortte het gehele ecosysteem in elkaar. Uiteindelijk duurde het nog meer dan 80 jaar voor dat de vismigratie rivier er lag en de vissen hun weg vonden door de Afsluitdijk. Hiermee verdwijnt de laatste barrière voor de vissen om vanuit de Waddenzee door de IJssel naar Duitsland te migreren.

Nu de laatste barrière is weggenomen is het belangrijk om kritisch naar nieuwe ontwikkelingen te kijken en te voorkomen dat nieuwe barrières zich vormen. Een van de nieuwe ontwikkelingen is het afvangen van plastic door middel van luchtbellen. Deze bellenschermen vormen weliswaar geen fysieke barrière over de gehele breedte van het waterlichaam zoals bij de Afsluitdijk en vele andere waterbouwkundige werken het geval is. Toch kunnen deze bellenschermen een mogelijke barrière vormen voor vissoorten die afhankelijk zijn van een vrije migratie. Mogelijk durven bepaalde vissoorten de barrière niet te doorkruizen door het geluid dat de bellen produceren. Een ander mogelijk probleem is het visuele aspect van de bellen, de combinatie van zonlicht en helder water zou de bellen namelijk kunnen laten reflecteren. Indien bij bepaalde vissoorten niet door het scherm durven en daarnaast niet de fysieke eigenschappen hebben om het scherm te ontwijken dan zouden de bellenschermen een mogelijke barrière kunnen vormen.

De vraag die hier uit naar voren komt is:

Welke mogelijke gevolgen heeft de aanleg van een bellenscherm in de IJssel ten aanzien van vismigratie?

Aankomende 2 maanden doe ik onderzoek om deze vraag te beantwoorden. Benieuwd naar de uitkomst? Tijdens het onderzoek zal ik geregeld (tussen) resultaten plaatsen op water wereldwerk en de sociale media, dus blijf op de hoogte.

Gescheven door Dave van Balkum, waterambassadeur Topsector Water.


Bellenschermen; een innovatieve oplossing voor het plasticprobleem maar wat vinden vissen ervan ? was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Myanmar Deel 3, Terugblik

Na 3,5 maand stage te hebben gelopen in Myanmar ben ik terug in Nederland en terugkijkend op mijn periode heb ik een hoop geleerd over mijzelf, het land, de mensen en waarom het werk wat wij doen zo belangrijk is.

Een van de redenen om te willen werken in de watersector is de kans om mensen direct of indirect te kunnen helpen.

Dit klinkt misschien cliche, maar als je erover nadenkt is het nog niet eens zo gek. Er wordt wel eens gezegd dat water een verbindend element in onze wereld is en door hierover na te denken ben ik erachter gekomen dat dit klopt. Bijvoorbeeld, het stroomgebied van de Ayeyarwady Rivier in Myanmar beslaat zo’n 60% van het hele land en de mensen die in dit gebied wonen. Al deze mensen zijn direct of indirect afhankelijk van deze rivier; vissers, drinkwater, water voor landbouw, navigatie op voor dorpjes waar geen wegen zijn, het opwekken van energie en ga zo maar door. Als je het plaatje zo bekijkt wordt het een erg groot en breed plaatje.

Tijdens mij periode ben ik nauw in aanmerking gekomen met de locale mensen, heb ik cursussen en lessen aan ze mogen geven en heb ik met mijn eigen ogen kunnen aanschouwen wat voor problemen mensen in hun alledaags leven ondervinden wat wij ons niet voor kunnen stellen. Mijn conclusie; het land heeft nog een hele lange weg te gaan en zonder buitenlandse invloeden die het land verder willen helpen gaat dit niet lukken. In het gebied waar wij ons op richtte leefde in 2010 30% van de huishoudens in armoede. Boeren met een klein stukje land waar hun hele leven afhangt van die ene oogst die wel of niet lukt. Lachend komen ze je begroeten en willen ze vertellen over het werk wat ze doen, maar achter deze lach gaat een hoop verdriet en moedeloosheid schuil. De nieuwe jongeren uit de dorpjes trekken naar de stad voor een betere toekomst, maar vinden hier alleen maar werk waar ze ook niet gelukkig van worden. Echter willen ze meesten niet toegeven aan hun situatie en zijn ze trots om wie ze zijn. Als je vraagt of ze graag ergens anders zouden willen wonen waar de landbouwgrond bijvoorbeeld beter is zeggen de meeste steenvast ‘nee’. Vertrouwen in de overheid hebben ze meestal ook niet, want naar hun wordt meestal niet geluisterd. Wie gaat deze mensen uiteindelijk helpen in de toekomst als klimaatverandering het zeewater nog dichtbij brengt en wanneer hun oogsten beginnen te mislukken door overstromingswater of toenemende droogte?

Aan het begin van mijn periode dacht ik dat de oplossing voor alle problemen in de delta voor de hand zou liggen en wij een oplossing vergelijkbaar met die in Nederland kunnen toepassen; dijken verhogen, verdedigingswerken langs de kust aanleggen en de mensen beschermen tegen alle negatieve effecten van het water. Maar door de maanden heen is deze impressie compleet veranderd. Als ik zo denk; wie in Nederland gaat er iets van merken als de zeespiegel 0.5 meter stijgt over de komende 50 jaar? Ik denk dat wij het niet zullen merken. Wie in Nederland zal het merken als de gletsers in de Alpen beginnen te smelten en het water in de Rijn toeneemt? Ik denk dat ons leven hier gewoon doorgaat. Als ik dezelfde vragen stel voor de inwoners in Myanmar zijn de antwoorden compleet anders. Miljoenen mensen zullen moeten verhuizen, verliezen hun enige bron van inkomsten en zullen in een kansarme situatie belanden. Het land zal niet een tweede Nederland worden op watergebied, maar zal een oplossing nodig hebben die op maat gemaakt is voor de situatie in het land. Kunnen wij hier aan bijdragen? Jazeker! De komende jaren zal Nederland hoogstwaarschijnlijk een grote bijdrage leveren aan het verbeteren van het land op het gebied van water om het bestendig te maken voor de veranderingen die plaats zullen vinden. Dit zal stapje bij stapje gaan en zal ook van de kant van Myanmar het nodige vragen. Van de lokale boeren tot aan het hoogste ministerie, er zullen veranderingen plaatsvinden gericht op de toekomst van het land om veiligheid en voorspoed te bieden voor diegene die het het hardste nodig hebben.

Ik weet niet of ik hier nog veel aan moet toevoegen als ik vertel waarom deze sector zo belangrijk is en wat voor goeds je doet voor de mensen om je heen. En ook jij kan hier een bijdrage in hebben. Je hoeft geen slimme technicus of een expert in het zuiveren van water te zijn.

Zoals ik begon is water een verbindend element en dat betekend ook een grote verzameling van verschillende typen mensen met verschillende beroepen; architect, boer, geoloog, ecoloog, econoom, socioloog en politicus, ik heb ze allemaal voorbij zien komen en het lijst gaat nog wel even door.

Velen zullen het misschien in een vroeg stadium nog niet bedenken of voorstellen maar zullen uiteindelijk in contact komen met bepaalde water-relateerde problemen in hun vakgebied, in Nederland of ver daarbuiten. Alle wegen leiden naar Rome.

Nederland is en zal een grote rol blijven spelen op het gebied van water in de toekomst, dus je kan ook zeggen; alle wegen leiden misschien wel naar water!

Hieronder nog wat leuke kiekjes van de afgelopen 3,5 maand.

Geschreven door Jasper Verschuur, waterambassadeur van de Topsector Water.


Myanmar Deel 3, Terugblik was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.