Categorie Archieven: Uncategorized

Battle of the Beach: altijd één winnaar…

Op vrijdag 23 juni zijn wij, Daniëlle van Middendorp, Daniël van den Heuvel en Vincent de Heus (studenten Civiele Techniek aan de Universiteit Twente), naar Noordwijkerhout gereisd voor de 4e editie van Battle of the Beach.

Sinds 2014 wordt dit event georganiseerd op het strand en aan basisscholieren wordt gevraagd om een zo sterk mogelijk zandkasteel te maken. Het team dat wint, ontvangt de prestigieuze Battle of the Beach beker. Daarnaast zijn er ook pijzen te winnen voor de beste samenwerking of het meest creatieve zandkasteel.

Voorafgaand aan de dag hadden de scholieren, in groepjes van acht tot tien kinderen, al een plan van aanpak gemaakt om hun kasteel binnen één uur zo efficiënt mogelijk te bouwen. We konden goed zien dat het merendeel van de groepen hier veel tijd in heeft gestoken. Een paar weken voor de battle of the beach hebben de kinderen ook een gastles gekregen op school waarin ze te horen kregen wat van ze werd verwacht en werden daarnaast een aantal handige tips gegeven die ze konden gebruiken voor de bouw van hun kasteel.

Met de tweede trein in de ochtend vertrokken wij om 5:15 uur vanuit Enschede naar het strand. Niet alleen in Noordwijkerhout werden er zandkastelen gemaakt, ook in Vlissingen en Petten gingen de scholieren druk aan de slag.

450 kinderen van groep 6 en 7 van verschillende scholen uit het hele land kwamen met de bus naar het strand om het allersterkste zandkasteel te bouwen en er daarna met de overwinning van door te gaan. Doordat er ook springtij (https://nl.wikipedia.org/wiki/Springtij) was op deze dag, werd de uitdaging extra groot.

Om drie uur ’s middags moesten de groepjes stoppen met bouwen en binnen enkele minuten bereikte het zeewater de kastelen. Ondanks dat de meeste kastelen nog flink weerstand boden, was het na een kwartier alweer voorbij. De scholieren konden met eigen ogen zien hoe sterk het zeewater is en hoe lastig het kan zijn om je daar tegen te verdedigen.

Op de foto’s is te zien dat de meeste kastelen het best eventjes uithielden tegen de zee, maar uiteindelijke de strijd verloren.

Als je meer wilt weten hoe Nederland wordt beschermd tegen het water van de zee of de rivieren, kijk dan op https://www.onswater.nl/. Hier kun je je postcode invullen en kijken of jouw woonplaats overstroomt als de dijken doorbreken. Als je meer wilt weten over Battle of the Beach kijk dan snel op https://www.onswater.nl/battleofthebeach.

Wie weet zien we je in de volgende jaren op één van de locaties! Wij zijn in ieder geval erg enthousiast geworden en zijn er vast de volgende editie weer bij.

---

Battle of the Beach: altijd één winnaar… was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

‘Koning Citroen moet iets aan het water doen’

Zo luidt de titel van het boekje geschreven door Bram Entrop en geillustreerd door Julieta Matos Castaño. In het boekje regeert Koning Citroen over het land Vruchtenstein en samen met minister Druijf probeert hij een oplossing te vinden voor het tekort aan water in zijn land.

Topsector Water ambassadeurs Daniëlle van Middendorp, Daniël van den Heuvel en Vincent de Heus interviewden Bram en Julieta over het boekje om meer te weten te komen over de drijfveren achter het schrijven, het onderwerp maar ook hoe het proces van schrijven nu in zijn werk gaat.

Met dit boekje wordt voor kinderen tussen 4–7 jaar duidelijk gemaakt wat de invloed van water is op ons leven en dat je door goed samen te werken met andere mensen de omgang met water kunt verbeteren en de wereld een stukje mooier kunt maken.

Eerst een korte introductie van de schrijver en illustrator. Bram is docent aan de Universiteit Twente (UT) op het gebied van duurzaam bouwen. Na zijn master en promotie op de Universiteit Twente werkt hij hier al 12.5 jaar. Julieta komt uit Spanje en is ook gepromoveerd aan deze universiteit, op het gebied van besluitvorming rondom multifunctionele waterkeringen (bijvoorbeeld dijken met een weg daarop), echter zij werkt nu elders.

Voor Bram stond het schrijven van een kinderboekje al enige tijd op zijn bucket list. Niet zomaar een kinderboekje, maar een boekje dat een technisch onderwerp toegankelijk maakt en kinderen spelenderwijs uitlegt hoe het onderwerp in elkaar steekt. En daarmee ook hun belangstelling wekt voor de techniek en mogelijk ook een technische opleiding later.

En ondanks dat Bram docent is bij de vakgroep Bouwen, besluit hij te schrijven over Water. ‘’Omdat we leven met water, maar er ook tegen vechten. En het een mooi en niet te moeilijk technisch onderwerp is om mee te beginnen.’’ Julieta vult Bram aan: “In Spanje is het water soms ook een probleem, maar dan niet zoals in Nederland dat er teveel is, maar juist dat er veel te weinig is.” Overal op de wereld heb je met water te maken, maar de problemen kunnen heel verschillend zijn.

Met zijn eigen kinderen als proefpersonen is het vrij vlot het verhaal geschreven. Het daadwerkelijk op de markt brengen van het boekje was lastiger, net als het vinden van een illustrator. Na een half jaar zoeken bleek de meest geschikte kandidaat dichterbij te zijn dan hij dacht. Julieta, op dat moment bezig met haar promotie, wilde graag meewerken. Voor haar een mooie kans om haar tekentalent in te zetten. Ze vergelijkt het schrijven met het ontwerpen van een gebouw; voor allebei geldt dat er een heel ontwerpproces aan vooraf gaat. Welke tekening past goed bij de tekst, hoeveel tekeningen, hoelang moeten de zinnen zijn. Het tekenproces heeft haar inspiratie gegeven om hiermee verder te gaan. In haar vrije tijd, maar ook tijdens haar werk kan ze haar tekenkunsten inzetten om projecten te visualiseren of te verduidelijken.

Haar tip: “Doe datgeen wat je zelf leuk vind en ga ervoor, dan hoef je niet eens extreem getalenteerd te zijn om mooie resultaten te bereiken.’’

Als aan beide wordt gevraagd in welke persoon ze zichzelf het meest kunnen identificeren valt het even stil. Na enige denktijd zegt Bram dat hij de Wortel (een kleiner personage) wel erg leuk vindt. Deze is namelijk van de entertainment en de gezelligheid en dat past goed bij hem. Julieta kiest voor koning Citroen, omdat hij zich realiseert dat voor het vinden van een oplossing het belangrijk is om te overleggen met andere en samen die oplossing te vinden.

De opleiding Civiele Techniek van de Universiteit Twente bestelde de eerste editie om Bram en Julieta het steuntje in de rug te geven wat ze nodig hadden. Momenteel ligt zelfs de derde editie al op de planken. Voor de langere termijn lijkt het Bram ook wat om een boekje te schrijven over een onderwerp met betrekking tot bouwen. Maar de grootste klus blijkt toch het vinden van tijd.

Het boekje leverde al een mooie lokale prijs op. Met het gewonnen geldbedrag kon kinderen in groep 3 het boekje, een showertimer en een tasje worden aangeboden, zoals te zien op het plaatje. In een tocht langs negen basisscholen in Borne (de woonplaats van Bram) werd aan deze kinderen verteld over het onderwerp water en het boekje. Het verschil kun je zelf al maken, denk maar eens aan de tijd die je onder de douche staat. Door de shower timer uit te delen, waardoor een keer douchen maximaal 5 minuten duurt, letten ze op een leuke en bewuste manier op hun watergebruik. Volgens Julieta zijn die 5 minuten zó voorbij en is haar vriend iets minder enthousiast over de timer! Thuis merkt Bram het effect van de shower timer ook al, want de watermeter geeft al een aanzienlijk lager verbruik aan sinds de introductie.

Voor slechts €8,95 is het boekje te koop bij Vertwenz en de bibliotheek in Borne, maar ook in boekhandel Robben in Rosmalen. Daarnaast is het boekje af en toe beschikbaar op marktplaats. Een leuk, educatief cadeau voor uw (klein)kind.

Geschreven door Daniëlle van Middendorp, Daniël van den Heuvel en Vincent de Heus, Waterambassadeurs Topsector Water

---

‘Koning Citroen moet iets aan het water doen’ was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Wetskills Roemenië

Afgelopen twee weken ben ik met Wetskills naar Roemenië gegaan om daar samen met Nederlandse en Roemeense studenten en young-professionals aan verschillende projecten te werken.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis van twee onvergetelijke weken in Roemenië. Het begon allemaal op Schiphol waar ik gelukkig al een paar andere deelnemers en een begeleider tegen kwam. Eenmaal aangekomen in Boekarest zijn we met de bus en de metro naar de campus van de Polytehnica University gegaan. Onderweg werd het al vrij snel duidelijk dat Boekarest nogal verschilt van grote West-Europese steden; het zag er soms best arm en vervallen uit. Aangekomen bij de dorms waren we opgelucht. De dorms waren nieuw en schoon en we waren de enige in het gebouw. Stukje bij beetje bleek het toch niet zo perfect te zijn. We hadden geen verwarming, geen internet, geen koelkast, geen pannen, borden en bestek, en het ergste van alles, we hadden geen warm water.

De volgende ochtend moesten we alweer vroeg verzamelen bij de Polytehnica voor de tour door de Karpaten. Hier ontmoetten we ook de Roemeense studenten voor het eerst, wat een beetje ongemakkelijk was, de meeste spraken slecht Engels. De eerste stop was bij de waterzuivering in Pitesti. In Nederland ben ik nog nooit bij een waterzuiveringsinstallatie geweest, dus ik kon het nergens mee vergelijken. Het was blijkbaar bijzonder dat wij daar waren, want er kwamen meteen twee cameraploegen op af. De volgende stop was bij het klooster van Arges. Dat was een van de mooiste dingen in Roemenië. De priester gaf ons een uitgebreide rondleiding door de kerken en het klooster. Vervolgens gingen we, een paar uur achterlopend op schema, naar het hotel midden in de bergen. Daar konden we even genieten van een warme douche en het mooie uitzicht op de bergen. De volgende ochtend moesten we ook al weer vroeg de bus in, voor het openluchtmuseum en een rondleiding door Sibiu. Vervolgens konden we weer heel lang de bus in, terug naar Boekarest.

Zondag kregen we uitleg over de vijf cases. Je moest een team roles test doen een je top vijf van de cases inleveren, en op basis daarvan werd je ingedeeld bij een case. Ik werd helaas bij mijn nummer vijf ingedeeld, samen met twee Roemeense studenten en nog een andere Nederlandse student. Toen kwam de laatste teambuilding opdracht, in je project groepje moest je een maaltijd koken. Dat ging alleen nogal lastig in dorms zonder kookgerei. Maar met drie pannen en vier messen heeft iedereen toch iets lekkers op tafel gezet.

Maandag was de dag van de Brain Hurricane. Elke groep had contact met zijn case owner, en daarna volgden de speeddates met experts in de Roemeense water sector. Onze opdracht was om een manier te vinden waarop professionals in de Roemeense water sector getraind konden worden. Het kostte wat moeite om uit te vinden wat er precies van ons verwacht werd, maar uiteindelijk konden we toch aan de slag.

We hebben keihard gewerkt. Bijna elke dag waren we van 9 tot 6 bezig met het project, inclusief zaterdag en zondag. We hebben veel gebrainstormd, interviews afgenomen, verslagen getypt, een poster gemaakt en een pitch voorbereid. Toen alles uiteindelijk ingeleverd was, voor de ExpoApa, was dat een grote opluchting voor iedereen.

Maandag begon de ExpoApa, een grote beurs voor de Roemeense water sector, in het Parlementspaleis, het op een na grootse gebouw ter wereld. Na de officiele opening door onder andere de Nederlandse Ambassade en de president van de International Water Association, konden we langs allerlei stands van vooral Roemeense bedrijven lopen. Alles was hier vooral gericht op waterzuivering en sanitatie, onderwerpen die mij persoonlijk minder aanspreken. Daarna hadden we een borrel bij het Dutch Pavillion, een paar stands van Nederlandse bedrijven bij elkaar. Het was leuk om te zien dat de mensen van deze bedrijven echt geinteresseerd waren in de projecten waaraan we gewerkt hebben.

Woensdag was de dag van de pitches. Iedereen zag er mooi uit, zo vaak mag je natuurlijk niet presenteren in het Parlementspaleis. Iedereen was ook wel zenuwachtig, er werd verwacht dat er heel veel mensen zouden komen kijken, maar uiteindelijk viel dat wel mee. De pitches gingen gelukkig goed bij iedereen. De jury luisterde naar de pitches en bekeek de posters van de projecten, waarna ze een winnaar kozen. Helaas had mijn team niet gewonnen, maar er was voor iedereen een diploma. Aan het eind van de middag waren we uitgenodigd voor de receptie bij de Nederlandse Ambassade thuis. Dat was een hele leuke ervaring, en een gezellige afsluiting van de twee weken in Boekarest.

Ondanks het harde werken en de stress waren het twee super leuke weken met een hele gezellige groep!

https://medium.com/media/21f9b00b329dfef991749988066b84a1/href

Geschreven door Irene van der Water waterambassadeur Topsector Water

---

Wetskills Roemenië was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

De regenkraan staat open, Myanmar deel 2

Wat wordt er toch vaak een hoop geklaagd over het weer in Nederland. Dan weer te koud, dan weer te veel regen. De zomers zijn niet warm genoeg en dan opeens weer te warm, zodat je eigenlijk alleen bij het water kan zitten. Ik ben nu begonnen aan mijn vierde week in Myanmar en dat staat in het teken van het begin van het regenseizoen.

Even wat informatie van tevoren. Het land Myanmar is zo groot en uitgestrekt dat er verschillende klimaten zijn. In het noorden is het gematigd onder invloed van de bergen. In het midden van het land is het warm en droog en in het zuiden (waar ik zit) heerst er een tropisch-orkaan klimaat. Dit betekend dat het in de maanden December tot Mei heel aardig weer is, niet te warm en eigenlijk altijd droog. Maar eind Mei begint het weer helemaal om te slaan;het regenseizoen begint! Dat wordt gekenmerkt door extreme regenval en dat bijna elke dag opnieuw. Daarnaast zijn er van tijd tot tijd orkanen die vanaf de zee het land bereiken. In 2008 was de meest extreme genaamd ‘Nargis’ waar in totaal 138.000 doden zijn gevallen en nog veel meer mensen getroffen zijn door deze orkaan. Voor mij was deze orkaan totaal onbekend en het dodental is maar lastig te bevatten voor mij.

Maar nu even naar het dagelijks leven in dit seizoen. Je staat op, de lucht is blauw, wat kan er misgaan vraag je je af. Maar opeens uit het niets trekt er een donkergrijze wolk over de stad en begint het los te barsten. In Nederland valt er jaarlijks zo’n 750 mm neerslag en hier kan het dubbele vallen in 1 maand, onvoorstelbaar is het niet?!

De afvoer van de stad kan de hoeveelheid regen niet aan en de straten en wegen beginnnen onder te lopen. Maar wat bijzonder is aan de mensen hier is dat ze niet hun spullen pakken en naar huis vertrekken maar gewoon achter hun marktkraampje blijven zitten wachtend tot het gestopt is met regenen. Onder paraplu’s en met omhooggehouden kleding lopen ze gewoon door en beginnen eten te bestellen bij 1 van de lokale eettentjes buiten onder een parasol die op het moment staat om in te storten. Lachend kijken ze mij aan hoe ik met mijn schoenen in mijn handen en opgestrookte lange broek me begeef door de plassen met een duidelijk niet prettige blik op mijn gezicht. Kleine jongetjes rennen om mij heen en spelen in de regen, alsof het gevierd wordt. Ik geef de moed ook maar op en laat mijn broek nat worden ommaar zo snel mogelijk thuis te zijn wetende dat ik dit de komende 2 maanden nog genoeg ga meemaken.

Een uur later als de regen gestopt is lijkt het alsof er niks gebeurd is en zijn de straten weer veelal droog. Wij moeten eigenlijk niet zo zeuren over het weer zeg ik tegen mijzelf, zo slecht hebben wij het nog niet!

Jasper

---

De regenkraan staat open, Myanmar deel 2 was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Op excursie voor mijn waterstudie!

Voor mijn master Earth Surface and Water ben ik net terug van een super leuke en leerzame 10-daagse excursie.

We zijn niet ver weg van huis geweest; tijdens de excursie hebben we alleen door Nederland en Duitsland gereisd. Omdat ik wel veel te veel toffe dingen heb gezien om ze allemaal tot hun recht te laten komen in één blog leek het me het meest interessant om 1 dag uitgebreid te beschrijven.

Die dag begon met een bezoek aan het IJssel Delta project. Dit project bestaat uit twee grote onderdelen; het uitbaggeren van de IJssel als onderdeel van het ‘Ruimte voor de Rivier’- project en het aanleggen van een nieuwe waterverbinding tussen de IJssel en het Drontermeer, ook wel de bypass genoemd. Er zijn verschillende punten die dit project super interessant maken. Het project combineert bijvoorbeeld het oplossen van uitdagingen op het gebied van ruimtelijke planning en water management. Naast dat dit project de waterveiligheid verbeterd is er ook rekening gehouden met natuurontwikkeling; er is nieuw rietmoeras aangelegd waarvan verschillende moerasvogels kunnen profiteren. Verder moest er voor het uitbaggeren van de IJssel een archeologisch onderzoek worden gedaan wat een hele coole vondst opleverde. Bij het onderzoek is namelijk een wrak van een 15de-eeuwse kogge (een soort schip) gevonden.

Hierna gingen we naar de Houtribdijk; de dijk tussen het IJsselmeer en het markermeer. Hier werd heel duidelijk hoe erg de kwaliteit van het water verschilt tussen deze twee meren. In het Markermeer gaat het namelijk slecht met de natuur. Dit komt door alle menselijke ingrepen in het gebied; er zijn geen natuurlijke diepteverschillen en oevers meer. We hebben vandaag een mogelijke innovatieve oplossing hiervoor gezien; de Marker Wadden. Deze eilanden met natuurlijke oevers gaan er hopelijk voor zorgen dat het water weer helderder wordt zodat de natuur kan herstellen.

Als laatst zijn we nog even lekker naar het strand geweest. We gingen naar Schoorl waar ze de hoogste en de breedste duinen van Nederland hebben.

---

Op excursie voor mijn waterstudie! was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Maak elkaar #waterbewuster!

Kennismaken met Yasmine, Water Science & Management student.
Wat drijft mij? (pun not intended) Hier moest ik zelf even over nadenken…

Ik ben niet iemand die van jongs af aan al met water bezig is — ik hou niet zo van zwemmen, en ik had er nooit bij stilgestaan dat we in een delta leven. Wat ik wel al heel jong wist, is dat ik de wereld wilde redden van klimaatverandering. Maar hoe?

Bij mijn masterstudiekeuze ben ik deze vraag iets serieuzer gaan nemen: hoe kan ik bijdragen aan een veilige, duurzame, blije wereld? Nee, ik dacht niet direct aan water. Na uitvoerig onderzoek (drie nachten scrollen op de UU-website) bleek dat het aanbod aan studies meer dan toereikend is. Maar ik wilde iets wat technisch is, maar ook praktisch. Ik wil kunnen aanpakken.

Uiteindelijk ben ik zonder al te veel verwachtingen Water Science & Management gaan studeren (heel eerlijk: ik heb een muntje opgegooid omdat ik niet kon kiezen, en dit kwam eruit), en ik ben oprecht heel erg blij met deze keuze. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik leer elke dag zo veel over het belang van water, waar het in zit, hoe het stroomt, en hoe het ontzettend het middelpunt van ons leven is zonder dat we het direct zien. Maar ook: hoe ingewikkeld het is om mensen wereldwijd te beschermen tegen overstromingen; hoe veel we eigenlijk verbruiken, niet alleen in huis maar juist in industrieën; en hoe belangrijk het is dat we de beperkte hoeveelheid (drink)water op aarde goed managen en verstandig gebruiken.

Uiteindelijk is dit precies wat ik zocht en heb ik een nieuwe passie ontwikkeld. Water is weldegelijk een wereldwerk, en een van de belangrijkste vraagstukken van het heden en de toekomst.

Kortom: mega-relevant en multidisciplinair. Mijn nieuwe missie, naast de wereld redden? Mensen (en vooral jongeren) zich hiervan bewust maken, want water drijft mij.

Linken? Netwerken is mijn hobby…

P.S. Binnenkort start een serie korte filmpjes om de mensheid #waterbewuster te maken, dus houd dit in de gaten!

Geschreven door Yasmine Wiersema, waterambassadeur Topsector Water

---

Maak elkaar #waterbewuster! was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Aquafarm Creathon

Afgelopen dinsdag vond de Aquafarm Creathon plaats waar we het doel hadden om tot nieuwe ideeën en inzichten te komen voor het ontwerp van Aquafarm 1.0, een productieketen gebaseerd op afvalwater.

Bij de studie Gezondheidstechniek aan de TU Delft komen de thema’s Zero Waste en Resource Recovery geregeld langs. De Creathon sloot perfect aan bij deze thema’s.

Hoe werkt Aquafarm?

Aquafarm past principes uit de natuur toe om onder gecontroleerde en gestuurde omstandigheden producten te laten groeien, met als restproduct schoon water. Het grote verschil tussen Aquafarm en andere rioolwaterzuiveringssystemen is dat de Aquafarm gecascadeerd (achtereengeschakeld), in mono-culturen, zuivert. Daarbij is het doel stoffen te produceren én alle stoffen uit het afvalwater te halen, ook de giftige stoffen zoals medicijnresten.

De opdracht

De opdracht van de Creathon was als volgt: Kom met een ontwerp voor Aquafarm waarmee slim wordt omgegaan met het ruimtebeslag, en dat:

• past in/contact maakt met de omgeving (stedelijk en/of agrarisch);
• flexibel/agile is: denk aan zomer/winter en uitbreidbaar (1e generatie upgraden naar 2e generatie en verder: je hebt nooit een verouderd model!);
• in materiaalgebruik zo goed mogelijk past binnen circulaire principes.

Het resultaat

Het resultaat van deze dag is te zien tijdens een Open Huis op 22 en 23 mei bij de Radboud Universiteit Nijmegen, in de onderstaande video, of door de link naar de foto’s te volgen.

https://medium.com/media/3d9120a88ace4e645c40bb5c30e64aa8/href

---

Aquafarm Creathon was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Tot op de bodem uitgezocht

Ik ben Ilja America en ik volg de master Earth and Environment met de specialisatie ‘Hydrology and Water Resources’ aan de Wageningen University. Mijn fascinatie gaat uit naar grondwaterstroming. Door de brede basis die ik heb opgedaan in mijn bacheloropleiding ‘Bodem, Water, Atmosfeer’ ben ik breed geïnteresseerd en wil ik graag weten hoe alles met elkaar in verband staat. Door deze brede interesse volg ik op dit moment een vak over rivier stroming en morfologie.

In dit vak heb ik een practicum gedaan in het Kraijenhoff van de Leur Laboratorium te Wageningen. Tijdens dit practicum heb ik samen met medestudenten onderzocht hoe rivier bodems zich ontwikkelen onder gecontroleerde condities in een laboratorium. Het hoofddoel was om te onderzoeken wanneer zich een rivierduin zou ontwikkelen in laboratorium model van een rivier.

Het experiment
In het begin van het experiment was de stroomsnelheid van de rivier laag en was er een kleine (constante) helling in de rivier te vinden. In deze situatie waren er geen duidelijke rivier bed te vinden, wel bewogen afzonderlijke bodemdeeltjes zich rollend en schuivend over de bodem in de richting van de stroom mee.

Gedurende het experiment, waarin de stroomsnelheid en helling toenamen, namen zich geleidelijk meer vormen in de bodemstructuur aan. Afzonderlijke bodemdeeltjes bewogen zich rollend, schuivend en soms zelfs springend over de bodem in de richting van de stroom mee. De rivier bodem kan je in dit stadium vergelijken met rimpelingen die je weleens op het strand ziet.

Aan het einde van het experiment, waarbij de stroomsnelheid en helling weer een beetje waren toegenomen, waren duidelijke bodemstructuren ofwel duinen te zien. De verplaatsing van deze duinen kan je zien in het filmpje dat ik gemaakt heb tijdens het experiment. De groei van de duin en de toename in de helling van de lijzijde zijn duidelijk te observeren.

https://medium.com/media/3c9f90540ba56bdfd48b035161b86c98/href

Het resultaat
Maar hoe kan er nu duinvorming plaatsvinden wanneer de stroomsnelheid en helling toenemen in een rivier? Dit komt grotendeels doordat de wrijving van de stroming op de rivierbodem toeneemt. Deze wrijving zal zorgen voor turbulentie (wervelingen in het water) waardoor sedimentdeeltjes op de bodem in beweging gebracht kunnen worden. Dit proces zal versterkt worden wanneer de helling groter is omdat de zwaartekracht dan een grotere rol zal spelen in de beweging van bodemdeeltjes.

We weten dus heel goed onder welke omstandigheden er specifieke rivier bodems ontstaan. Er is helaas nog geen universele verklaring voor de oorzaak van de vorming van deze structuren. Mogelijke verklaringen die worden gegeven zijn lineaire stabiliteit analyses, vorming van rivierbodems door turbulentie en zelforganisatie van de ‘natuur’ zelf.

Doordat ik dit vak gevolgd heb, weet ik meer over rivierstroming en morfologie. Ik heb de wis- en natuurkundige kennis opgedaan waarmee ik nu beter de processen begrijp die een belangrijke rol spelen in rivier stromingen en morfologie. Ik wil mijn eerste ervaring die ik met jullie deel dan ook graag afsluiten met een advies.

Blijf naast het verdiepen van je kennis, altijd je ‘kader’ verbreden waarin je oplossingen kan zoeken. Door nieuwe dingen te leren van andere vakgebieden komen soms mooie en innovatieve ideeën tot stand!

Geschreven door Ilja America, waterambassadeur Topsecor Water

---

Tot op de bodem uitgezocht was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

International Junior Science Olympiad

Namens de Haagse Hogeschool heb ik maandag 13 februari 2017 het evenement International Junior Science Olympiad (IJSO) mogen bijwonen. Tijdens dit evenement stonden de thema’s Water en Duurzaamheid centraal.

Ik heb samen met Ralph van Loon en Milou van Luijk onze opleiding Ruimtelijke Ontwikkeling/Climate & Management mogen vertegenwoordigen. Wij hebben deze dag gebruikt om ons netwerk uit te breiden in de watersector.

Tijdens dit evenement ben ik als waterambassadeur gevraagd om deel te nemen aan het panelgesprek samen met Nederlands eerste Watergezant Henk Ovink en Dijkgraaf Hetty Klavers. Ik heb 200 HAVO/VWO scholieren mogen toespreken over de thema’s water en duurzaamheid, maar ze ook mogen informeren over mijn eigen (water)opleiding.

Geschreven door waterambassadeur Topsector Water Louise de Haas

---

International Junior Science Olympiad was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.

Natuur en cultuur hand in hand

“Anna-Maaike”, hoor ik mijn moeder roepen. Ik liep net naar de auto, om naar een vergadering van de projectgroep Wierum te gaan. Ze komt achter me aan gelopen en geeft me de bijlage van de Leeuwarder Courant, Joop Mulder staat voorop. “Wist je dit al? Joop stopt met Oerol.” Ik pak de krant aan, geef mijn moeder een kus en stap in de auto. “Ja, dat wist ik al”, zeg ik met de deur nog half open. “Maar hij stopt niet echt hoor, althans, niet met het verbinden van de mensen met de zee”. Ik doe de deur dicht en ik zie mijn moeder nog net zwaaien als ik in de achteruit kijk spiegel kijk.

Sense of Place
Onderweg denk ik aan het voorval. Ik wordt blij en zet de muziek automatische ietsje hoger. Zelf ben ik in contact gekomen met Joop Mulder en Sense of Place via mijn stage bij Royal HaskoningDHV. Onder de begeleiding van mijn stagebedrijf, heb ik mogen uitzoeken in wat voor vergunningen traject je komt met de kunstwerken van Sense of Place. Tijdens mijn stage werd ik enthousiast over Sense of Place, ik heb mensen er over verteld, zo ook mijn ouders. Ik kan merken dat mijn ouders het ook leuk vinden, omdat ze, speciaal voor mij, alle krantenknipsels bewaren waar ook maar iets over Sense of Place of het Waddengebied in staat. Want ook het Waddengebied maakt mij gelukkig…

Oerol festival
De man die in 1982 het Oerol festival heeft opgericht, heeft zijn taken in februari neer gelegd. Zoals velen al weten is hij niet met pensioen, maar richt Joop Mulder (63) zich volledig op de vastelandskust in Friesland, Groningen, Duitsland en Denemarken met zijn project Sense of Place. Sense of Place is een project, waarbij met tientallen grootschalige kunstwerken en verbluffende landschapsarchitectuur de aantrekkingskracht van het Nederlandse Waddengebied wordt vergroot, dit in samenwerking met partners en de lokale bevolking. De kunstwerken zullen aan de hele kust worden verspreid en vertellen per locatie het verhaal van het dorp. Samen met de lokale gemeenschap wil Joop Mulder het Waddengebied verder ontwikkelen met de kracht van kunst en cultuur.

Zeezwembad Wierum
Eén van deze plekken, waar een verhaal zal worden verteld, is Wierum. Samen met de projectgroep, het dorp en Sense of Place mag ik dit verhaal vertellen. Wierum ligt in het Noordelijkste puntje van Friesland, de gemeente Dongeradeel. Onderdeel van het dorp Wierum is de afkalvende kwelder aan de oostkant van het dorp, genaamd ‘de Kromme Horne’. De Kromme Horne slaat in een snel tempo af, de verwachting is dat er over tien jaar geen kwelder meer is, tot groot verdriet van vele dorpsbewoners. De leefbaarheid in Wierum, net zoals bij alle omringende dorpen, gaat achteruit. Bezoekers blijven niet lang, de opgeleide jeugd trekt weg en er is weinig te beleven. Sinds kort zit daar echter verandering in, het dorp is bezig met plannen die de leefbaarheid vergroten en die de bijzonder klifkwelder in het dorp zal behouden. Door dit te bewerkstelligen is het idee ontstaan om een pier met getijdenbad buitendijks te bouwen, dit zou de kwelder kunnen behouden en het biedt bescherming voor het aan te leggen strand. Tijdens een bijeenkomst van de bestuurlijke organen en belanghebbende organisaties in de regio zijn er vier ontwerpen ontstaan waar deze componenten in verwerkt zijn. Op alle ontwerpen is de bestaande dam te zien. De afwisselende ontwerpen tonen: een aparte pier, een pier op de plaats van de bestaande dam, een getijdenbad, een strand en kwelderbehoud. Tijdens het haalbaarheidsonderzoek wat ik heb gedaan, is er een vijfde ontwerp bijgekomen, wat kwelderbehoud laat zien doormiddel van een afbuigende nieuwe pier met wad wachtpost c.q. getijdenbad. Alle vijf ontwerpen zijn getoetst aan de randvoorwaarden die duidelijkheid geven over de uitvoerbaarheid, uiteindelijk bleek het laatst toegevoegde ontwerp het haalbaarste ontwerp. Samen met het dorp, de projectgroep en Sense of Place willen we het onderstaande ontwerp realiseren, met aan het einde van de pier een getijdenbad. Het project maakt mij enthousiast, ik ben daarom ook blij dat ik hier deel van uit mag maken. Het geeft de regio een impuls op allerlei vlakken en het project geeft de bezoekers de kans nog beter van het Waddengebied te kunnen genieten.

Niet alleen Wierum, maar bijvoorbeeld ook Ternaard, Holwerd en Blije zullen straks een parel in de parelketting zijn. Het enthousiasmeert mij, het enthousiasmeert de mensen om mij heen. Zelf kijk ik snel eens achter de dijk, toch wel een paar keer per maand. Er gaat vaak eens iemand mee, gewoon, om te genieten… “Wat komt hier dan?” , hoor ik mijn zusje zeggen. “Dijk van een Wijf”, antwoord ik. Ik hoor haar grinniken, mijn vader begint te lachen. “Dijk van een Wijf?” vragen ze in koor. “Ja”, zeg ik tevreden, “Dijk van een Wijf”.

Geschreven door Anna-Maaike v.d. Weide, waterambassadeur Topsector water, 9 mei 2017 Holwerd

---

Natuur en cultuur hand in hand was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.