Wat wordt er toch vaak een hoop geklaagd over het weer in Nederland. Dan weer te koud, dan weer te veel regen. De zomers zijn niet warm genoeg en dan opeens weer te warm, zodat je eigenlijk alleen bij het water kan zitten. Ik ben nu begonnen aan mijn vierde week in Myanmar en dat staat in het teken van het begin van het regenseizoen.
Even wat informatie van tevoren. Het land Myanmar is zo groot en uitgestrekt dat er verschillende klimaten zijn. In het noorden is het gematigd onder invloed van de bergen. In het midden van het land is het warm en droog en in het zuiden (waar ik zit) heerst er een tropisch-orkaan klimaat. Dit betekend dat het in de maanden December tot Mei heel aardig weer is, niet te warm en eigenlijk altijd droog. Maar eind Mei begint het weer helemaal om te slaan;het regenseizoen begint! Dat wordt gekenmerkt door extreme regenval en dat bijna elke dag opnieuw. Daarnaast zijn er van tijd tot tijd orkanen die vanaf de zee het land bereiken. In 2008 was de meest extreme genaamd ‘Nargis’ waar in totaal 138.000 doden zijn gevallen en nog veel meer mensen getroffen zijn door deze orkaan. Voor mij was deze orkaan totaal onbekend en het dodental is maar lastig te bevatten voor mij.
Maar nu even naar het dagelijks leven in dit seizoen. Je staat op, de lucht is blauw, wat kan er misgaan vraag je je af. Maar opeens uit het niets trekt er een donkergrijze wolk over de stad en begint het los te barsten. In Nederland valt er jaarlijks zo’n 750 mm neerslag en hier kan het dubbele vallen in 1 maand, onvoorstelbaar is het niet?!
De afvoer van de stad kan de hoeveelheid regen niet aan en de straten en wegen beginnnen onder te lopen. Maar wat bijzonder is aan de mensen hier is dat ze niet hun spullen pakken en naar huis vertrekken maar gewoon achter hun marktkraampje blijven zitten wachtend tot het gestopt is met regenen. Onder paraplu’s en met omhooggehouden kleding lopen ze gewoon door en beginnen eten te bestellen bij 1 van de lokale eettentjes buiten onder een parasol die op het moment staat om in te storten. Lachend kijken ze mij aan hoe ik met mijn schoenen in mijn handen en opgestrookte lange broek me begeef door de plassen met een duidelijk niet prettige blik op mijn gezicht. Kleine jongetjes rennen om mij heen en spelen in de regen, alsof het gevierd wordt. Ik geef de moed ook maar op en laat mijn broek nat worden ommaar zo snel mogelijk thuis te zijn wetende dat ik dit de komende 2 maanden nog genoeg ga meemaken.
Een uur later als de regen gestopt is lijkt het alsof er niks gebeurd is en zijn de straten weer veelal droog. Wij moeten eigenlijk niet zo zeuren over het weer zeg ik tegen mijzelf, zo slecht hebben wij het nog niet!
Jasper
De regenkraan staat open, Myanmar deel 2 was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.