Zeilen voor schonere wereld: LAND IN ZICHT!
Voor het project ‘Quest for Change’ van Clean2Antarctica stapte ik aan boord van het zeilschip de Morgenster samen met achttien andere gemotiveerde jongeren. Onze missie: een impuls geven aan een circulaire textielindustrie. We zijn aangekomen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, hebben hoge golven en een storm doorstaan en hard gewerkt aan plannen voor een schonere wereld.
Zonder vooraf een duidelijk beeld te hebben van onze eindproducten en een enorm breed vraagstuk als uitdaging, werden we in het diepe gegooid. Veel mensen hadden de eerste dagen last van zeeziekte. De start van het project was daardoor een echte uitdaging! Gelukkig kon ik genieten van het schommelen van de boot en hoefde ik mijn maag niet te legen. Maar een andere fysieke challenge maakte het avontuur de eerste tien dagen lastig: drie dagen voor vertrek scheurden mijn enkelbanden, dus moest ik mij de eerste anderhalve week hinkelend over het schip verplaatsen.
Het leven aan boord
Met enorm divers team en bergen informatie die we van te voren hadden opgezocht, gingen we snel aan de slag en zouden wel zien waarin we verzeild raakten (ook in letterlijke zin; we hadden nog geen idee op welk Caribisch eiland we terecht zouden komen).
Voor mij was het leven aan boord fantastisch! We hadden ons team verdeeld over twee groepen in een ‘split watch system’ wat ons de mogelijkheid gaf elke dag aan de Quest te werken met de ene helft van de groep en de andere dag op de boot te zeilen. Voor mij hield het in dat ik om 4.00 uur in de ochtend aan het roer stond, terwijl de rest sliep. Samen met Dirk-Jan en Denise bewaakte ik de koers, onder supervisie van stuurman Jacob en crewlid Tess. Om 8.00 uur kwam de zon ons begroeten en werd onze wacht overgenomen. Ook van 16.00 tot 20.00 uur was mijn ploeg weer op wacht. Gedurende de dag konden we een dutje doen, maar moesten we ook zeker de handen uit de mouwen steken. Elke dag was er ‘happy hour’ na de lunch, wat inhield dat we met z’n allen het schip schoonmaakten. Ook de afwas en het maken van ontbijt, lunch en diner moest gebeuren (in samenwerking met onze geweldige Spaanse kok Isabel). En zo nu en dan moesten zeilen worden bijgezet, weggehaald of er moesten ra’s gebrast worden, wat een echte teaminspanning is!
Uitkomsten
Naast een uitgebreid rapport vol ideeën voor de textielindustrie hebben we tijdens de trip een podcast opgenomen. Op deze manier kunnen we ervaringen delen en iedereen die geïnteresseerd is meer leren over onze persoonlijke reis. Je hoort over onze ontdekkingen en inzichten over de vervuilende kledingindustrie. Ongeveer elke week zal er een nieuwe podcast uitkomen met een andere deelnemer die zijn of haar ervaringen deelt over het proces, het leven aan boord, de textielindustrie en wat we zelf willen/kunnen veranderen. Het rapport moet nog gepresenteerd worden, daarom kan ik daar helaas nog niet over uitweiden. De eerste podcasts staan al online, die kun je hier luisteren.
Afval ‘in your face’
Een van de belangrijkste confrontaties tijdens de trip was de hoeveelheid afval die wij produceerden. In Nederland verdwijnt ons plastic en ander niet afbreekbaar afval op magische wijze op het moment dat we de container aan de weg zetten. Maar op de boot, tijdens de oversteek, maakten we het afval schoon, droogden we het en knipten we het in stukken zodat het zou passen in de opslagruimte voor afval. Door hier dagelijks mee bezig te zijn, ben ik me nog meer bewust geworden wat een enorme bende de mensheid hier op aarde creëert.
Transport
Voor mij is deze zeezeilervaring een goede test om te ontdekken dat deze alternatieve manier om mij over lange afstanden te verplaatsen mij erg bevalt. In plaats van een vervuilend vliegtuigte nemen naar het land waar ik mijn afstudeeronderzoek (thesis) ga doen, heb ik het grootste deel met de zeilboot af kunnen leggen. Samen met vier andere jongeren hebben we een stichting opgericht: Youth for Sustainable Travel. Ons doel is om samen met twintig andere Europese jongeren naar de COP25 (UN Climate Change Conference) in Chili te zeilen om daar het transportprobleem aan te kaarten. De luchtvaartsector is niet opgenomen in de internationale klimaatafspraken en betaalt bijna geen belasting! Dit moet veranderen als wij klimaatverandering tegen willen gaan. Daarom willen we mensen hier over informeren, laten zien dat de jonge generatie bereid is om alternatieve vormen van transport te kiezen én gaan we nieuwe (kli)maatregelen eisen in Chili!
Dankbaar
Dat ik dit avontuur heb mogen meemaken is te danken aan de organisatie Clean2Antartica, die afval wil transformeren in iets waardevols en iedereen op de wereld wil stimuleren aan een circulaire economie te werken. Clean2Antarctica laat zien dat het ongemak van verandering omarmen kan leiden tot fantastische dingen. Ik heb het mogen ervaren en zal dit de rest van mijn leven niet meer vergeten! Wat een avontuur en zoveel nieuwe plannen, ik heb zeilen vol positieve energie verkregen dankzij dit ongelooflijke project. Die zal ik zeker gaan gebruiken om hard aan mijn onderzoek naar verbetering van Water Resource Management in Suriname te werken 😊
Ik zal het leven op de Morgenster met dit team missen, maar het is tijd voor nieuwe avonturen. Iedereen met wie ik deze ervaring heb mogen delen, bedankt!!
LAND IN ZICHT! was originally published in Water, wereldwerk! on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.